+48 22 518 01 50 / 51 Wsparcie techniczne Logowanie

HISTORIA FIRMY MUZAK

Muzak. Jest to słowo, które przynajmniej obiło się o uszy większości ludzi w pewnym wieku. Wielu osobom Muzak kojarzy się z instrumentalnymi, łatwymi do słuchania coverami, czekaniem na połączenie telefoniczne, czy melodią z wnętrza windy.

Początki Pierwsze transmisje radiowe Oś czasu Firmy Muzak Galeria reklam Muzak

Wraz z innymi firmami, takimi jak Band-aid i Kleenex, rozpoznawalność tej marki stała się tak silna, że nazwa brandu była stosowana jako synonim sprzedawanego produktu.

Ale czy Muzak to naprawdę tylko “muzyka w jadącej windzie”?
Odpowiedź na to pytanie brzmi: raczej… nie.

Za firmą Muzak stoi dość zaskakująca historia.

Zacznijmy może od początku. Skąd wzięła się nazwa Muzak?

Kiedy generał George Squier zakładał firmę w 1934 roku, połączył ze sobą nazwy swojej ulubionej firmy technologicznej z tamtych czasów ze słowem “muzyka”. W ten sposób powstała nazwa Muzak. Muzyka plus Kodak równa się Muzak.

George Squier

GEORGE SQUIER I STWORZENIE FIRMY MUZAK

Urodzony w Michigan w 1865 roku generał George Squier był naukowcem, wynalazcą i oficerem Korpusu Sygnałowego Armii USA. Przez całą swoją karierę wojskową Squier służył jako attache wojskowy, a później został mianowany szefem Sekcji Lotnictwa Korpusu Sygnałowego. Jako Główny Oficer Sygnałowy przyczynił się do znaczących badań i postępów w dziedzinie wykorzystywanego sprzętu łącznościowego. Umysł wynalazcy podążał dalej tą ścieżką, rozwijając koncepcji szczególnie w dziedzinie transmisji informacji.

Na początku lat dwudziestych Squier odkrył metodę przesyłania informacji za pomocą przewodów elektrycznych i zdał sobie sprawę, że ta nowa metoda może być wykorzystana do dystrybucji muzyki. Po dostrojeniu do odpowiedniej częstotliwości, fonograf na jednym końcu linii mógł przesyłać muzykę do odbiorników na drugim końcu. W tamtym czasie muzyka była odtwarzana tylko przez transmisje radiowe AM. Sprzęt radiowy był jednak wadliwy i drogi. Zdawszy sobie sprawę, że transmisja przewodowa ma ogromny potencjał w dostarczaniu muzyki do dużej liczby odbiorców, Squier uzyskał ochronę patentową dla swoich pomysłów. Następnie sprzedał te patenty konglomeratowi użyteczności publicznej o nazwie North American Radio Company i w ten sposób została powołana do życia nowa firma o nazwie Wired Radio Inc. Plan był taki, żeby zarobić na skierowaniu sprzedaży subskrypcji na transmisje muzyczne do istniejącej bazy klientów tej firmy energetycznej.

I tak w roku 1934 powstała usługa subskrypcji muzyki znana jako Muzak.

Był jednak jeden problem.

Generał Squier i Wired Radio Inc. miały technologię, ale… nie miały muzyki.

TECHNOLOGIA TRANSKRYPCJI W USŁUGACH MUZYCZNYCH

Nawet w latach 30. licencjonowanie praw do muzyki było czymś trudnym do okiełznania. W tamtym czasie muzyka odtwarzana w radiu była nadawana na żywo, podczas gdy muzyka utrwalona w formie nagrań była licencjonowana tylko do użytku osobistego w domu i odtwarzana na gramofonach. Sukces Muzaka był zatem uzależniony od znalezienia sposobu na legalne nadawanie swojej usługi muzycznej. Rozwiązaniem tego problemu był proces zwany “transkrypcją”. Transkrypcja elektroniczna była wówczas nowym procesem technologicznym, który pozwolał uzyskiwać nagrania o jakości wyższej od stosowanej powszechnie. Nagrania te były jednak dłuższe i wykorzystywano je głównie do celów nadawczych. Ogólnie rzecz biorąc, technologia transkrypcji elektrycznej była wykorzystywana do nagrywania programów radiowych na żywo, reklam oraz jingli. Oznaczało to jednak, że nadawcy mogli rozpowszechniać muzykę i inne nagrania tylko wtedy, gdy zostały one nagrane specjalnie do odtwarzania w eterze, a nie do słuchania w formie osobistej. Muzak dostrzegł w tym szansę rynkową i postanowił stworzyć katalog muzyki nagranej specjalnie na potrzeby opracowanej przez siebie nowej technologii nadawania dźwięku. Ale pamiętajmy, że generał Squier i jego zespół składał się naukowców oraz inżynierów… Nie wiedzieli o przemyśle muzycznym nic, a już z pewnością nie tyle, by zbudować całą muzyczną bibliotekę.

I tu wchodzi niejaki Ben Selvin.

PIERWSZE NAGRANIA MUZYKI MUZAK

Urodzony w 1898 roku Benjamin Bernard Selvin był wielokrotnie nagradzanym muzykiem, liderem popularnych zespołów i producentem nagrań. Został okrzyknięty muzycznym cudownym dzieckiem i dorobił się przydomka “Księcia Muzyki Nagrywanej”.

Selvin rozpoczął profesjonalną karierę muzyczną w wieku piętnastu lat, grając na skrzypcach w nocnych klubach w Nowym Jorku. Zanim skończył dwadzieścia jeden lat, prowadził zespół taneczny o nazwie The Novelty Orchestra. Choć obecnie ta nazwa jest stosunkowo mało znana, The Novelty Orchestra wydała jedną z najlepiej sprzedających się popularnych piosenek w tamtym czasie – “Dardanella”. Wydana w 1919 roku “Dardanella” sprzedała się w setkach tysięcy egzemplarzy na całym świecie, zarówno w postaci płyt, jak i nut. Selvin i jego liczne zespoły były stałymi gośćmi audycji radiowych i występowały praktycznie cały czas. Pracował również jako dyrektor wykonawczy dla wytwórni płytowych, nadzorując tysiące sesji nagraniowych z najlepszymi muzykami epoki, takimi jak Al Jolson, Bing Crosby, Glenn Miller i Irving Berlin.

Ze względu na swój bogaty życiorys i szerokie powiązania w branży muzycznej, Selvin był kandydatem idealnym do projektu utworzenia biblioteki muzycznej Muzak. W 1936 roku został zatrudniony na stanowisku głównego programisty muzyki. Przypominamy, że sprzedawana w tamtym czasie muzyka nie mogła być nadawana publicznie. Co więc zrobili? Stworzyli własne nagrania.

Ben Selvin
W latach 30. Ben Selvin i Muzak w swoim studiu na Manhattanie nagrali sesje setek muzyków. Studio nagrywało codziennie, a każda sesja obejmowała nawet dwanaście utworów. Podczas tych sesji nagrano wiele różnych gatunków muzycznych. Style nagrań obejmowały swing, fokstrot, partytury filmowe, opery, gospel, muzykę kubańską, hawajską, salsę, polkę, barbershop, muzykę klasyczną, ragtime, a nawet wczesne wersje dzisiejszej muzyki country. Niektórzy z nagranych artystów stali się później powszechnie znanymi nazwiskami i muzykami Hall of Fame, w tym Fats Waller, Jimmy Dorsey i Rosemary Clooney.

W latach 40. własna biblioteka do transkrypcji firmy Muzak liczyła ponad 7500 nagrań, z których wszystkie były dostępne i licencjonowane do emisji w domach i firmach w całym kraju.

*Ciekawostka: Nagrania te wciąż należą do firmy Muzak (działającej teraz pod marką Mood Media) i zostały rozciągnięte wraz z rosnącym zasięgiem firmy na wiele obszarów i krajów. Ta biblioteka nagrań przeniosła się z Nowego Jorku do Seattle i obecnie znajduje się w archiwum w Ft. Mill w Południowej Karolinie. Wiele z tych nagrań pozostało nietkniętych do dziś. Wraz z nagraniami znajdują się notatniki zawierające szczegółowe informacje z sesji nagraniowych, w tym listy utworów, fragmenty nagrań, listy personelu i oferty sprzedaży, datowane od lat 30. do 70. XX wieku.

PIERWSZE AUDYCJE RADIOWE MUZAK

W 1934 roku Muzak nadawał muzykę swoim pierwszym klientom, grupie mieszkańców Cleveland w stanie Ohio. Opłata za usługę wynosiła 1,50 USD miesięcznie, w zamian za co klient otrzymywał dostęp do 3 kanałów audio nadających muzykę i wiadomości. Wejście na rynek osób prywatnych okazało się trudniejsze niż się spodziewano. Wkrótce było jasne, że nie warto podejmować walki z nadawcami komercyjnymi. Z drugiej jednak strony, Muzak już zdobył oddane grono entuzjastów. Pewien mężczyzna z Florydy, Irving Wexler, powiedział tak: “Muzak gra w każdym pokoju mojego domu, dwadzieścia cztery godziny na dobę. Śpimy przy nim, w jego towarzystwie oglądamy telewizję. Nigdy nie pozwalam go wyłączyć, ponieważ wiem, że muzyka ma działanie terapeutyczne”.

Niestety, generał Squier zmarł w 1934 roku, zanim zobaczył prawdziwy potencjał swojej technologii.

Po odejściu Squiera firma Muzak zmieniała właściciela kilka razy, na krótko posiadali ją nawet Warner Brothers. Muzak odniósł pewien sukces, ale z trudem dotrzymywał kroku tradycyjnym stacjom radiowym AM. Działo się to w szczytowym okresie II wojny światowej. Wtedy mężczyzna o imieniu William Benton przejął prawa właścicielskie do Muzaka. To on stał się siłą napędową firmy. Muzak wszedł do fabryk nastawionych na gospodarkę wojenną. Marka w latach 40. i 50. ubiegłego wieku weszła na ścieżkę sukcesów rynkowych.

William Benton

MUZAK I POCZĄTKI RADIO

William Burnett Benton odniósł poważny sukces jeszcze zanim przejął Muzak na własność. Urodzony w 1900 roku w Minnesocie, Benton był absolwentem Yale, guru reklamy, wydawcą encyklopedii i politykiem. W 1929 roku wraz ze swoim partnerem, Chesterem Bowlesem, założył agencję reklamową Benton & Bowles. Ich agencja była najbardziej znana z tworzenia oper mydlanych. Opery mydlane pierwotnie były tworzone jako programy radiowe na zamówienie przez producentów mydła – stąd wzięła ich nazwa. Oddział radiowy Benton & Bowles ostatecznie wyprodukował trzy bardzo znane w latach trzydziestych XX wieku programy radiowe.

Benton dostrzegł w Muzaku potencjał. Pełniąc funkcję wiceprezesa Uniwersytetu w Chicago, przejął pełną własność firmy w 1939 roku. Opierając się na swoim doświadczeniu w reklamie i marketingu, Benton włożył wiele wysiłku w badania, by wzmocnić skutecność działań Muzak.

WPŁYW MUZYKI NA PSYCHOLOGIĘ PRACOWNIKÓW

W latach trzydziestych XX wieku wzrosło zainteresowanie aspektami psychologicznymi w pracy ludzkiej. W miejscu pracy zaczęła pojawiać się koncepcja ergonomii. Firmy szukały sposobów na poprawę warunków pracy i zwiększenie w ten sposób produktywności. Zaczęły się też pojawiać pierwsze badania nad wpływem muzyki na ludzką psychikę, w tym w miejscu pracy. Badanie przeprowadzone przez Stevens Institute of Technology w New Jersey wykazało, że obecność muzyki w miejscu pracy wpłynęła na zmniejszenie absencji i rotacji pracowników. Mniej więcej w tym samym czasie tacy muzykolodzy jak Paul Nettl i Theodore Adorno również badali wpływ muzyki na ludzki umysł. Rosnące zainteresowanie aspektami naukowymi wpływu muzyki na człowieka, zwłaszcza jeśli chodzi o jej wpływ na jakość pracy, pomogło Muzakowi zyskać popularność.

Pod koniec 1934 roku Muzak zaczął sprzedawać swoje usługi radiowe restauracjom i hotelom w Nowym Jorku. Tak, Muzak zaczął być obecny również w windach. Odtwarzanie muzyki w windach było dość powszechną praktyką. Dzięki temu pasażerowie byli mniej zaniepokojeni pokonywaniem kolejnych metrów ku górze, muzyka sprawiała również, że czas upływał mniej zauważalnie, ponieważ windy w tamtych czasach nie poruszały się tak szybko jak teraz.

William Benton naciskał na ekspansję obecności Muzak w zakładach produkcyjnych i innych dziedzinach przemysłu, by zwiększać produktywność pracowników. Wprowadzenie muzyki w miejscu pracy było tą iskrą, która dała początek strategii biznesowej firmie Muzak.

MUZYKA DLA BIZNESU I DRUGA WOJNA ŚWIATOWA

Głównym czynnikiem rozwoju Muzak był początek II wojny światowej w 1939 roku. Wzrost produkcji przemysłowej w związku z przestawienie gospodarki na tory wojenne był wielką szansą biznesową. Tysiące fabryk przeznaczonych na potrzeby przemysłu wojennego zostało podłączonych do komercyjnych usług muzycznych Muzak. Morale pracowników były podnoszone dzięki nadawaniu patriotycznej muzyki, takiej jak marsze Johna Phillipa Sousy i inspirujących przemówień prezydenta Roosevelta i Winstona Churchilla.

Muzak był tak ściśle związany z działaniami wojennymi, że miał nawet swój udział w opracowaniu bezpiecznej technologii przekazywania mowy na odległość na potrzeby komunikacji między Aliantami. Działania wojenne pozwoliły firmie na przeprowadzenie zakrojonych na szeroką skalę badań wpływu stosowanych list odtwarzania w miejscach pracy na zwiększenie produktywności pracowników.

Wszystko wskazywało na to, że muzyka działa. Strategie badawcze Bentona wskazały, że muzyka w miejscu pracy ma pozytywny wpływ na pracowników. W fabrykach, w których odtwarzano muzykę Muzak, produktywność wzrosła o ponad 10%. Muzak nie był już uważany za muzykę tła, ale muzykę funkcjonalną. Muzak w końcu znalazł swoją niszę.

Po II wojnie światowej i przez całe lata 40. Muzak rozbudowywał pozycję dostawcy funkcjonalnej muzyki przeznaczonej do miejsc pracy. W latach 50. firma wprowadziła swój kolejny wielki pomysł o nazwie Stimulus Progression.

STIMULUS PROGRESSION, CZYLI JAK WRAŻENIA Z MUZYKI WPŁYWAJĄ NA PRACOWNIKÓW

Stimulus Progression opierała się o koncepcję zmiany stylów i tempa nadawanej muzyki tak, aby równoważyć i jednocześnie kształtować naturalne rytmy funkcjonowania ludzkiego ciała. Badania wykazały, że produkcja spadała w określonych porach dnia, na przykład przed i po lunchu. Listy odtwarzania Muzak zostały zaprogramowane zgodnie z tymi wzorcami, odtwarzając żywszą muzykę w porach dnia, gdy praca zwalniała i odwrotnie. Styl muzyki był klasyczny i lekki, nie stronił od instrumentów smyczkowych i był jak najmniej inwazyjny – tworząc wzorcowe brzmienie Muzak.

W latach 30-tych i 40-tych, radio Muzak było dostarczane przez linie telefoniczne i utrzymanie nadawania wymagało obecności operatora linii przez 24 godziny na dobę. Na początku muzyka była odtwarzana z płyt, a pracownicy musieli cały czas być gotowi, by zmieniać w maszynach płyty z nagraniami tak, by martwy czas antenowy był możliwie najkrótszy. Wraz z rozwojem technologii, płyty ustąpiły miejsca maszynom taśmowym, które mogły pomieścić osiem godzin ciągłej muzyki. Linie telefoniczne zostały ostatecznie zastąpione przenośnikami FM.

FRANCZYZY BIZNESOWE MUZAK

Wraz ze spadkiem cen sprzętu, popyt na usługi muzyczne Muzak wzrósł, po firmy chętnie sięgały po muzykę, aby zwiększyć własne zyski. Utorowało to drogę do kolejnego ważnego kroku w szybkiej ekspansji firmy w latach 50-tych, mianowicie wdrożeniu franczyz biznesowych Muzak. Franczyzy pozwoliły innym firmom sprzedawać produkty Muzak, działając pod własną nazwą.

Nowi sprzedawcy produktów Muzak – franczyzobiorcy – pomogli rozciągnąć działalność na odległe zakątki kraju. Niektórzy z tych franczyzobiorców istnieją do dziś i prowadzili sprzedaż muzyki niezależnie od kolejnych zmian w strukturze własności firmy Muzak.

Co zaskakujące, kilka franczyz należało do znanych osobistości, takich jak Bing Crosby i Bob Hope. Nawet prezydent Lyndon B. Johnson był właścicielem franczyzy Muzak o nazwie Texas Broadcasting z siedzibą w Austin w Teksasie. Johnson sprzedał nawet usługi muzyczne Muzak Białemu Domowi, gdy urząd prezydenta był sprawowany przez Dwighta Eisenhowera.

W latach 60. franczyzy zaczęły rozszerzać swoją działalność na cały świat, otwierając lokalizacje w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii, Australii i części Ameryki Południowej.

Można powiedzieć, że Muzak był również pierwszym, który swoją działalność muzyczną rozszerzył na przestrzeń kosmiczną, ponieważ utwory od firmy Muzak były odtwarzane na statku kosmicznym Apollo 11, aby uspokoić astronautów podczas lotu.

ODRZUCENIE PIĘTNA MUZYKI Z WINDY

Lata 60. były Złotym Wiekiem dla świata reklamy. Firmy zaczęły przyjmować ideę nie tylko bycia firmą, ale także marką. Firmy poczuły, że stoi za nimi historia, którą warto opowiedzieć i zaczęły oferować nie tylko produkty, ale także doświadczenia.

Prezes Muzak, posiadanej wówczas przez Teleprompter Corporation, Bing Muscio, chciał zmienić stereotypową opinię o muzyce firmy jako czymś wpadającym w ucho. Muscio uważał, że muzyka jest czymś, co powinno przyciągać uwagę publiczności, a nie być spychane na dalszy plan.

Pierwsze kroki Muzaka w nowej erze rozpoczęły się zatem od wprowadzenia instrumentalnych coverów popularnych piosenek znanych artystów. Pomysł polegał na poszerzeniu katalogu muzycznego o nowe gatunki i style, przy jednoczesnym zastosowaniu koncepcji Stimulus Progression. Zamiast tradycyjnych coverów, Muzak produkował lekkie, klasyczne covery popularnych hitów, wychodząc z założenia, że tekst i ciężkie instrumentarium będą tylko rozpraszać uwagę w miejscu pracy.

Te łatwe do słuchania instrumentalne covery stały się kolejnym znakiem rozpoznawczym stylu Muzak, z którym firma wielu osobom kojarzy się (błędnie) nawet dziś.

Dźwięk Muzak rozprzestrzenił się na cały świat, a wraz z nim pojawiły się wyzwania związane ze zmianą czasów. Nastały lata siedemdziesiąte. Czas rock and rolla i buntu. Zwłaszcza dla Amerykanów, którzy dotknęli tak ważnych pokoleniowo wydarzeń jak Woodstock i wojna w Wietnamie, banał muzyki łatwej do słuchania wydawał się czymś niewłaściwym. Przez kilka następnych dekad Muzak ciężko pracował nad pozbyciem się tego piętna.

W latach 70. nastąpił również szereg postępów technologicznych. Muzak po raz pierwszy przesłał swoją dużą bazę danych muzyki na komputery, umożliwiając szybszy i łatwiejszy dostęp do swojego katalogu. Mniej więcej w tym czasie Muzak uruchomił również swoją pierwszą satelitę nadawczą, co uczyniło go pierwszą satelitarną subskrypcyjną usługą radiową, wyprzedzając radio XM i Sirius o kilka dekad.

PRZENIESIENIE MUZYKI W TLE NA PIERWSZY PLAN

W 1981 roku Teleprompeter został zakupiony przez Westinghouse Electric Company. Pod nowym właścicielem podjęto decyzję o ostatecznym porzuceniu przez Muzak produkcji łatwej do słuchania muzyki tła.

Westinghouse dostrzegł korzyści finansowe płynące z odtwarzania muzyki popularnej. Aby ułatwić przejście od muzyki tła do muzyki pierwszego planu, Muzak został połączony ze swoim głównym konkurentem o nazwie Yesco Inc.

Firma Yesco Inc. z siedzibą w Seattle została założona w 1968 roku przez Marka Torrance’a jako przeciwieństwo tego, co w muzyce reprezentował sobą Muzak. Wykorzystał stereotyp muzyki z windy przeciwko Muzakowi i jako alternatywę zaoferował licencjonowane hity soft-rockowe z głównych wytwórni płytowych i ułożył je w listy odtwarzania odpowiednie dla miejsca pracy. Yesco zdołało zbudować pewien udział rynkowy w branży muzyki dla biznesu i było pionierem idei, że muzyka może w miejscu prowadzenia działalności być czymś zauważalnym, a nie być zepchnięta na plan dalszy.

W 1986 roku Muzak połączył się z Yesco i przeniósł się z siedziby w Nowym Jorku do Seattle, gdzie Mark Torrance pełnił funkcję prezesa. Wraz z tą fuzją pojawił się FM1 – inaczej znany jako Foreground Music One.

Z muzyką wysuniętą na pierwszy plan, playlisty Muzak z charakteru pasywnego zmieniły się w zjawisko bardziej dynamiczne. Zamiast grać instrumentalne covery, stacje Muzak nadawały oryginalną muzykę popularnych artystów.

Żeby zrozumieć istotę tej zmiany, trzeba sięgnąć do kwestii licencji. Jak już wspomnieliśmy, do tego momentu Muzak nie tylko nadawał muzykę, ale także nagrywał własne utwory. Lata 80. były jednak erą MTV, która wstrząsnęła światem produkcji i praw do transmisji, ułatwiając firmom takim jak Muzak uzyskanie odpowiednich praw licencyjnych potrzebnych do dystrybucji muzyki popularnych artystów.

Pod koniec lat 80-tych i w latach 90-tych Muzak doczekał się kilku kolejnych zmian własnościowych i technologicznych. Dostarczanie muzyki już nie odbywało się za pośrednictwem kaset magnetofonowych, ale płyt kompaktowych. Nawiązano współpracę z Dish Network i zaoferowano do 60 nowych kanałów muzycznych w domach. Muzak rozszerzył również ofertę poza samą muzykę. W portfolio firmy pojawiły się na przykład usługi Marketingu Audio, takie jak wiadomości w oczekiwaniu na połączenie on-hold, komunikaty dla sklepów, a także reklamy, usługi Drive-thru, telewizja dla firm, a nawet te małe czerwone przewijane znaki LED znajdujące po bokach budynków.

Mark Torrance

EKSPANSJA, PRZEPROWADZKA I REBRANDING FIRMY MUZAK

Największą zmiana dotyczyła jednak filozofii marki. Przeprowadzka Muzak sprawiła, że firma znalazła się w samym sercu sceny muzycznej Seattle w latach 90-tych, przyciągając wielu muzyków poszukujących stałej pracy w branży muzycznej. Ten napływ kreatywnych umysłów zmienił sposób, w jaki Muzak postrzegał siebie jako markę. Firma zaczęła zwracać uwagę na poszczególnych pracowników, którzy tworzyli playlisty. Zaczęli oni być promowani jako ktoś więcej niż tylko DJ-e układający zamówienia na utwory. Byli postrzegani jako muzycy i artyści, którzy wykorzystali emocjonalną moc muzyki i starannie wyselekcjonowali markowe playlisty. Ci Audio Architekci, jak ich nazywano, stali się twarzą firmy. Nowy fokus na profesjonalnie projektowane playlisty, wraz z nowym logo i nowym podejściem do rynku, pomógł zrzucić wreszcie piętno muzyki windowej i marka zaczęła się pozycjonować jako lider w branży muzycznej.

GDZIE JEST DZISIAJ MUZAK?

W 1999 roku Capstar kupił Muzak i firma została ponownie poddana fuzji, tym razem z Audio Communications z siedzibą w Orlando na Florydzie. Nastąpiła kolejna przeprowadzka, tym razem do Fort Mill w Południowej Karolinie. W 2011 roku Muzak został zakupiony przez firmę znaną jako Mood Media.

Mood Media rozpoczęła działalność w 2004 roku w Toronto w Kanadzie pod nazwą Fluid Music. Fluid Music zmienił nazwę na Mood Media w 2010 roku po przejęciu europejskiej grupy medialnej o tej samej nazwie. Oprócz zakupu Muzak w 2011 roku, w 2012 roku firma przejęła również największego konkurenta Muzak w tamtym czasie, DMX (z siedzibą w Austin, TX). Od 2013 roku wszystkie podmioty działały – i nadal działają – pod pojedycznym brandem Mood Media. Dodatkowe, niedawne przejęcia obejmują Technomedia, focus4media, South Central AV i PlayNetwork. W styczniu 2021 r. Mood Media została przejęta przez Vector Capital, firmę private equity z siedzibą w San Francisco, która koncentruje się wyłącznie na firmach technologicznych.

Dzięki serii przejęć i pozytywnemu rozwojowi, Mood Media jest obecnie największym na świecie dostawcą rozwiązań marketingu sensorycznego w sklepach, obecnym w 180 krajach. Wykracza daleko poza usługi dystrybucji muzyki i komunikatów marketingowych, oferując holistyczny zestaw rozwiązań marketingu sensorycznego, które mają na celu zaangażowanie, podniesienie i maksymalizację doświadczeń klientów. Rozwiązania te obejmują profesjonalnie zaprojektowane playlisty muzyczne, personalizowaną muzykę dla biznesu, rozwiązania digital signage i wideo, komunikaty on-hold i przeznaczone do sklepów, marketing zapachowy, technologie drive-thru i systemy audiowizualne.

KAMIENIE MILOWE MUZAK