+31 (0)36 747 0700 Support Client Login

DE GESCHIEDENIS VAN MUZAK

Muzak. Het is een woord dat de meeste mensen van een zekere leeftijd op zijn minst vaag herkennen. Voor velen wordt Muzak geassocieerd met instrumentale easy-listening covers, wacht- en liftmuziek.

Naast andere bedrijven zoals Band-aid en Kleenex, is de merkherkenning zo sterk dat het synoniem is geworden met het product dat het verkoopt.

Maar is muzak echt alleen maar “liftmuziek”?
Het antwoord op die vraag is… wel… nee.

Er zit eigenlijk een heel verrassend verhaal achter de geschiedenis van het Muzak-bedrijf.

Laten we bij het begin beginnen. Waar komt de naam Muzak vandaan?

Toen generaal George Squier het bedrijf in 1934 oprichtte, combineerde hij de naam van zijn favoriete technologiebedrijf uit die tijd met het woord “muziek” om Muzak te creëren. Muziek plus Kodak is gelijk aan Muzak.

George Squier

GEORGE SQUIER EN DE OPRICHTING VAN MUZAK

Generaal George Squier, geboren in 1865 in Michigan, was wetenschapper, uitvinder en officier van het Signal Corp. Tijdens zijn militaire loopbaan was Squier militair attaché, en later werd hij hoofd van de luchtvaartsectie van het Signal Corp. Als Chief Signal Officer leverde hij een belangrijke bijdrage aan het onderzoek en de vooruitgang van de uitrusting. Zijn vindingrijke geest zou dit creatieve pad blijven volgen, met name op het gebied van informatieoverdracht.

In het begin van de jaren twintig ontdekte Squier een methode om informatie over te brengen via elektrische draden en realiseerde hij zich dat deze nieuwe methode kon worden gebruikt om muziek te verspreiden. Wanneer afgestemd op de juiste frequentie, kan een fonograaf aan het ene uiteinde van de lijn muziek verzenden naar ontvangers aan het andere uiteinde. In die tijd werd muziek alleen afgespeeld via AM-radio-uitzendingen. Maar radioapparatuur was grillig en duur. Squier kreeg verschillende patenten voor zijn ideeën en realiseerde zich dat draadtransmissie grote mogelijkheden bood voor het overbrengen van muziek naar een groot publiek. Hij verkocht deze patenten aan een nutsconglomeraat genaamd de North American Radio Company, en er werd een nieuw bedrijf opgericht genaamd Wired Radio Inc. Het plan was om muziekabonnementen te verkopen aan de bestaande klanten van het energiebedrijf.

En in 1934 werd de muziekabonnementsdienst bekend als Muzak opgericht.

Maar er was één probleem.

Generaal Squier en Wired Radio Inc. hadden de technologie, maar geen muziek.

TRANSCRIPTIE MUZIEKDIENSTEN

Zelfs in de jaren dertig waren muzieklicenties een moeilijk te temmen beest. In die tijd werd muziek die op de radio werd gespeeld rechtstreeks uitgezonden, terwijl opgenomen muziek alleen voor persoonlijk gebruik thuis op grammofoons mocht worden gebruikt. Om Muzak te laten slagen, moesten ze een manier vinden om hun muziekdienst legaal uit te zenden. De oplossing voor dit probleem was een proces dat “transcriptie” werd genoemd. Elektronische transcriptie was een toen nieuw proces dat opnames van hogere kwaliteit mogelijk maakte dan normaal beschikbaar was. Deze opnamen waren langer van duur en werden hoofdzakelijk voor omroepdoeleinden gebruikt. Over het algemeen was het gebruik van eclectische transcriptie gericht op het opnemen van live radioprogramma’s, alsmede reclamespots en jingles. Dit betekende echter dat omroeporganisaties muziek- en andere opnamen alleen mochten verspreiden indien deze speciaal waren opgenomen voor uitzending en niet voor eigen gebruik. Muzak zag dit als een kans om een catalogus samen te stellen van muziek die speciaal voor hun nieuwe uitzendtechnologie was opgenomen. Maar Generaal Squier en zijn team waren wetenschappers en ingenieurs. Ze wisten niets van de muziekindustrie, zeker niet genoeg om een hele bibliotheek op te bouwen.

Kom binnen – Ben Selvin.

DE EERSTE MUZAK-MUZIEKOPNAMEN

Benjamin Bernard Selvin, geboren in 1898, was een bekroond musicus, bandleider en platenproducer. Hij werd geprezen als een muziekwonder en zou bekend worden als de “Decaan van de Platenmuziek”.

Selvin begon zijn professionele muziekcarrière op vijftienjarige leeftijd als vioolspeler in nachtclubs in New York City. Tegen de tijd dat hij eenentwintig was, leidde hij een dansgroep genaamd The Novelty Orchestra. Hoewel nu relatief onbekend, bracht The Novelty Orchestra wat destijds als een van de best verkopende populaire nummers werd beschouwd – “Dardanella”. Dardanella” werd uitgebracht in 1919 en zou wereldwijd honderdduizenden exemplaren verkopen van zowel platen als bladmuziek. Selvin en zijn vele bands traden voortdurend op en waren te horen in radio-uitzendingen. Hij was ook uitvoerend musicus bij platenmaatschappijen en hield toezicht op duizenden opnamesessies met topmusici uit die tijd, zoals Al Jolson, Bing Crosby, Glenn Miller en Irving Berlin, om er maar een paar te noemen.

Door zijn uitgebreide cv en connecties in de muziekindustrie was Selvin de perfecte kandidaat om de muziekbibliotheek van Muzak te helpen opbouwen. In 1936 werd hij aangenomen als Chief Music Programmer. Nogmaals, de muziek die toen te koop was, was niet gelicentieerd voor uitzending. Dus wat hebben ze gedaan? Ze namen hun eigen muziek op.

Ben Selvin
In de loop van de jaren dertig namen Ben Selvin en Muzak honderden muzikanten op vanuit hun studio in Manhattan. De studio nam dagelijks sessies op, waarbij per sessie soms wel twaalf tracks op een dag werden opgenomen. Tijdens deze sessies werd een grote verscheidenheid aan muziekgenres opgenomen. De stijlen omvatten swing, foxtrot, filmmuziek, opera’s, gospel, Cubaans, Hawaiiaans, salsa, polka, barbershop, klassiek, ragtime, en zelfs vroege versies van wat nu countrymuziek is. Sommige van de opgenomen artiesten zouden later bekende namen en Hall of Fame musici worden, waaronder Fats Waller, Jimmy Dorsey, en Rosemary Clooney.

Tegen de jaren veertig bedroeg Muzaks exclusieve transcriptiebibliotheek in totaal meer dan 7.500 opnames, allemaal beschikbaar en gelicentieerd voor uitzending in huizen en bedrijven in het hele land.

*Een interessante kanttekening: deze opnamen zijn nog steeds eigendom van Muzak (nu Mood Media) en zijn met het bedrijf meeverhuisd tijdens hun vele verhuizingen. Deze archiefbibliotheek is verhuisd van New York naar Seattle en wordt momenteel gearchiveerd in Ft.
Mill, South Carolina. Veel van de opnamen zijn tot op de dag van vandaag onaangeroerd gebleven. Naast de opnamen zijn notitieboekjes te vinden met gedetailleerde informatie over de opnamesessies, zoals track listings, outtakes, personeelslijsten en verkooppraatjes, daterend uit de jaren dertig tot zeventig.

DE EERSTE MUZAK RADIO-UITZENDINGEN

In 1934 zond Muzak muziek uit naar hun eerste klanten, een groep bewoners in Cleveland, Ohio. De kosten bedroegen $1,50 per maand voor drie audiokanalen bestaande uit muziek en nieuws. Doorbreken in de residentiële sector bleek moeilijker dan verwacht. Men realiseerde zich al snel dat de concurrentie met de commerciële radio een te zware strijd was. Hoewel Muzak niet zonder fans was. Een man in Florida genaamd Irving Wexler werd als volgt geciteerd: “Ik heb Muzak in elke kamer van mijn huis. Vierentwintig uur per dag. We slapen ermee, kijken tv terwijl het aan staat. Ik sta nooit toe dat het wordt uitgeschakeld, omdat ik weet dat muziek een therapeutisch effect heeft.”

Helaas overleed Generaal Squier in 1934 nog voordat hij het ware potentieel van zijn technologie had gezien.

Na Squier’s overlijden veranderde het Muzak bedrijf een paar keer van eigenaar, waaronder een korte tijd eigendom van Warner Brothers. Muzak had een klein succesje geboekt, maar kon de traditionele AM-radiozenders maar met moeite bijbenen. Het was op het hoogtepunt van WOII toen een man genaamd William Benton eigenaar werd van Muzak. Hij was de drijvende kracht achter Muzak’s opmars naar fabrieken tijdens de oorlog, en hij zou het bedrijf in de jaren 40 en 50 het volgende tijdperk van succes inluiden.

William Benton

MUZAK EN VROEGE RADIO

William Burnett Benton was al een succes toen hij Muzak overnam. Benton werd in 1900 in Minnesota geboren en was afgestudeerd aan Yale, een reclamegoeroe, uitgever van encyclopedieën en politicus. In 1929 richtte hij met zijn partner, Chester Bowles, het reclamebureau Benton & Bowles op. Hun agentschap zou het meest bekend worden voor de creatie van soap opera’s. Soaps werden oorspronkelijk gemaakt als radioprogramma’s gesponsord door zeepfabrikanten – vandaar de naam. De radiodivisie van Benton & Bowles zou uiteindelijk drie van de populairste radioprogramma’s in de jaren dertig produceren.

Benton zag het potentieel in Muzak. Terwijl hij vice-president was van de Universiteit van Chicago, nam hij in 1939 de volledige eigendom van het bedrijf over. Vanuit zijn reclame- en marketingachtergrond deed Benton veel onderzoek om de inspanningen van Muzak te ondersteunen.

DE EFFECTEN VAN MUZIEK OP PSYCHOLOGIE VAN HET PERSONEEL

In de jaren dertig groeide de belangstelling voor arbeidspsychologie. Het begrip ergonomie begon ingang te vinden op de werkplek. Bedrijven zochten naar manieren om werkplekken menselijker te maken en de productiviteit te verhogen. Op soortgelijke wijze begonnen studies op te duiken over de effecten van muziek op de menselijke psychologie. Uit een studie van het Stevens Institute of Technology in New Jersey bleek dat muziek op de werkplek het ziekteverzuim en het personeelsverloop bij werknemers aanzienlijk verminderde. Rond dezelfde tijd bestudeerden musicologen als Paul Nettl en Theodore Adorno ook de effecten van muziek. Deze groeiende belangstelling voor de wetenschap achter muziek, vooral wat betreft de effecten ervan op de beroepsbevolking, heeft ertoe bijgedragen dat Muzak aan populariteit won.

Tegen het einde van 1934 begon Muzak zijn radiodiensten aan restaurants en hotels in New York City aan te bieden. En ja, liften, ook. Het was vrij gebruikelijk om muziek te spelen in liften om passagiers te kalmeren en de tijd te doden, aangezien liften nog niet zo soepel of snel waren als tegenwoordig.

William Benton drong aan op de uitbreiding van Muzak naar fabrieken en andere industriële gebieden om de productiviteit van de werknemers te verhogen. Deze introductie van muziek op de werkplek was de vonk die de Muzak-bedrijfsstrategie zou doen ontbranden.

MUZIEK VOOR ZAKEN EN WOII

Een belangrijke factor in de groei van Muzak kwam in 1939 door het begin van de Tweede Wereldoorlog. De grote groei van de industriële productie tijdens de oorlog was een grote kans. Duizenden fabrieken voor de industrie in oorlogstijd werden aangesloten op de commerciële muziekdiensten van Muzak. Het moreel van de werknemers werd gestimuleerd met de klanken van patriottische muziek zoals de marsen van John Phillip Sousa en inspirerende boodschappen van president Roosevelt en Winston Churchill.

Muzak was zo nauw betrokken bij de oorlogsinspanningen dat het zelfs een rol speelde bij de ontwikkeling van veilige spraaktechnologie voor geallieerde communicatie. In feite maakten de oorlogsinspanningen een grootschalig onderzoek mogelijk naar de afspeellijsten van Muzak op de werkplek met als doel de productiviteit van de werknemers te verhogen.

En het werkte. Bentons onderzoeksstrategieën toonden aan dat muziek op de werkplek positieve effecten had op de beroepsbevolking. In fabrieken waar Muzak werd gedraaid, steeg de productiviteit zelfs met meer dan 10%. Muzak werd niet langer beschouwd als achtergrondmuziek, maar als functionele muziek. Muzak had eindelijk zijn plaats gevonden.

Na de Tweede Wereldoorlog en gedurende de jaren ’40 zou muzak zijn opmars als functionele muziek op de werkplek voortzetten. In de jaren vijftig introduceerden ze hun volgende grote idee, Stimulus Progression.

STIMULUS PROGRESSION – HOE MUZIEK WERKNEMERS BEÏNVLOEDT

Het basisconcept van Stimulus Progression is het idee om de stijlen en tempi van muziek te veranderen om een tegenwicht te bieden aan en invloed uit te oefenen op de natuurlijke ritmes van het menselijk lichaam. Uit studies bleek dat de productie van werknemers op bepaalde momenten van de dag daalde, bijvoorbeeld voor en na de lunch. De afspeellijsten van de muzak werden vervolgens tegen deze patronen in geprogrammeerd door meer opzwepende muziek te spelen op de tragere momenten van de dag, en vice versa. De muziekstijl was typisch licht klassiek, zwaar op snaarinstrumenten, en zo non-invasief mogelijk – alle kenmerken van het Muzak-geluid.

In de jaren ’30 en ’40, toen Muzak radio via telefoonlijnen werd doorgegeven, was er vierentwintig uur per dag een telefonist aan de lijn nodig om de muziek te laten spelen. In het begin werd muziek afgespeeld van grammofoonplaten, en werknemers moesten klaar staan bij de machines om grammofoonplaten te verwisselen om dode zendtijd te voorkomen. Naarmate de technologie verbeterde, maakten grammofoonplaten plaats voor tapemachines waarop acht uur ononderbroken muziek kon worden afgespeeld. Telefoonlijnen werden uiteindelijk vervangen door FM-subcarriers.

MUZAK BUSINESS FRANCHISES

Toen de apparatuur minder duur werd en de vraag naar Muzak muziekdiensten toenam, wilden bedrijven graag meedoen om hun eigen winst te verhogen. Dit maakte plaats voor een andere belangrijke invloed op de snelle expansie van Muzak in de groeiperiode van 1950 met de invoering van Muzak business franchises. Franchises stonden andere bedrijven toe om Muzak-producten te verkopen terwijl ze onder hun eigen bedrijfsnaam opereerden.

Deze wederverkopers van Muzak-producten hielpen hun activiteiten uit te breiden naar verre uithoeken van het land. Sommige van deze franchisenemers bestaan nog steeds en hebben hun verkoop voortgezet tijdens de verschillende eigendomswisselingen van Muzak.

Verrassend genoeg waren verschillende franchises eigendom van beroemdheden als Bing Crosby en Bob Hope. Zelfs president Lyndon B. Johnson bezat een Muzak-franchise onder de naam Texas Broadcasting, gevestigd in Austin, Texas. Johnson verkocht Muzak muziekdiensten aan het Witte Huis toen President Eisenhower in functie was.

In de jaren zestig begonnen deze franchises zich ook wereldwijd uit te breiden en openden vestigingen in Duitsland, Engeland, Frankrijk, Spanje, Australië en delen van Zuid-Amerika.

Je zou kunnen stellen dat Muzak ook de eerste was die zijn muziek business naar de ruimte uitbreidde, want Muzak speelde in het Apollo 11-ruimteschip om de astronauten tijdens de vlucht rustig te houden.

HET STIGMA VAN LIFTMUZIEK AFSCHUDDEN

De jaren zestig waren de Gouden Eeuw van de reclame. Bedrijven begonnen het idee te omarmen dat ze niet alleen een bedrijf zijn, maar ook een merk. Bedrijven hadden nu het gevoel dat ze een verhaal te vertellen hadden en begonnen niet alleen producten, maar ook belevingen aan te bieden.

Nu in handen van de Teleprompter Corporation, wilde Bing Muscio, president van Muzak, het stereotype dat Muzak alleen luistermuziek is, veranderen. Muscio vond dat muziek iets was dat de aandacht van het publiek moest trekken en niet naar de achtergrond mocht verdwijnen.

Muzak’s eerste aanzet tot hun nieuwe tijdperk begon met de introductie van instrumentale covers van populaire nummers van bekende artiesten. Het idee was om de muziekcatalogus uit te breiden door nieuwe genres en stijlen toe te voegen, terwijl nog steeds de concepten van Stimulus Progression werden toegepast. In plaats van traditionele covers produceerde Muzak licht klassieke covers van populaire hits, met de gedachte dat teksten en zware instrumentatie alleen maar zouden afleiden op de werkplek.

Deze gemakkelijk te beluisteren instrumentale covers zouden een ander kenmerk van de Muzak-stijl worden, een stijl die veel mensen vandaag de dag nog steeds (ten onrechte) met Muzak associëren.

Nu het geluid van Muzak over de hele wereld verspreid is, kwam de uitdaging om met de tijd mee te gaan. Het was in de jaren zeventig. Een tijd van rock en roll en rebellie. Vooral voor Amerikanen die een periode van beroering meemaakten, zoals Woodstock en de oorlog in Vietnam, voelde de banaliteit van easy-listening niet aan. De volgende decennia zou de Muzak eraan werken om dat stigma van zich af te schudden.

In de jaren zeventig was er ook sprake van technologische vooruitgang. Muzak zette zijn grote muziekdatabank voor het eerst op computers, zodat de catalogus sneller en gemakkelijker toegankelijk werd. Rond die tijd lanceerde Muzak ook zijn eerste uitzendsatelliet en was daarmee de eerste abonnementsradiodienst per satelliet, waarmee het XM- en Sirius-radio tientallen jaren voorbleef.

ACHTERGRONDMUZIEK NAAR DE VOORGROND BRENGEN

In 1981 werd Teleprompeter gekocht door de Westinghouse Electric Company. Onder deze nieuwe eigenaar werd besloten om eindelijk de easy-listening achtergrondmuziek achter ons te laten.

Westinghouse zag financieel voordeel in het spelen van populaire muziek. Om de overgang van achtergrond- naar voorgrondmuziek te vergemakkelijken, werd Muzak samengevoegd met een grote concurrent, Yesco Inc.

Yesco Inc. uit Seattle werd in 1968 opgericht door Mark Torrance als tegenhanger van Muzak’s muziek voor bedrijven. Hij gebruikte het stereotype van de liftmuziek tegen Muzak en bood in plaats daarvan soft-rock hits van grote platenmaatschappijen onder licentie aan en arrangeerde ze tot playlists die geschikt waren voor de werkplek. Yesco slaagde erin een redelijk aandeel van de muziek voor bedrijven op te bouwen en pionierde met het idee dat muziek in een zakencentrum kon opvallen in plaats van naar de achtergrond te worden gedrongen.

In 1986 fuseerde Muzak met Yesco en verhuisde van zijn huis in New York in 1936 naar Seattle, met Mark Torrance als president. Met deze fusie kwam de introductie van FM1 – ook bekend als Foreground Music One.

Nu de muziek op de voorgrond trad, veranderde de relatie tussen de Muzak-playlists en het publiek van passief in dynamisch. In plaats van instrumentale covers uit te zenden, zonden Muzak stations originele muziek van populaire artiesten uit.

Wat dit onderscheidt van de oorspronkelijke Muzak radio-uitzendingen gaat terug tot de kwestie van de licenties. Zoals we hebben vermeld, zond Muzak tot nu toe niet alleen muziek uit, maar nam ook originele nummers op. Maar de jaren tachtig waren het tijdperk van MTV, dat de wereld van productie- en uitzendrechten op zijn kop zette, waardoor het voor bedrijven als Muzak gemakkelijker werd om de juiste licentierechten te krijgen die nodig waren om muziek van populaire artiesten te distribueren.

Tegen het eind van de jaren tachtig en in de jaren negentig zou Muzak nog meer eigendomsveranderingen en technologische veranderingen ondergaan die het bedrijf mede vorm zouden geven. De levering van muziek verschoof van cassettebandjes naar compact discs. Een partnerschap werd aangegaan met Dish Network en bood tot 60 nieuwe muziekkanalen aan in residentiële woningen. Muzak breidde zijn aanbod ook uit tot andere diensten dan alleen muziek, zoals Audio Marketing Services zoals on-hold en instore messaging, Ad-parting, Drive-thru diensten, TV voor bedrijven, en zelfs die kleine rode scrollende LED-borden langs de zijkanten van gebouwen.

Mark Torrance

MUZAK UITBREIDING, VERHUIZING EN REBRANDING

Maar de grootste verandering was van filosofische aard. De verhuizing van Muzak bracht het bedrijf in de jaren negentig in het hart van de muziekscene van Seattle en trok veel muzikanten aan die op zoek waren naar vast werk in de muziekindustrie. Deze toevloed van creatieve geesten veranderde de manier waarop Muzak zichzelf als merk zag. Het bedrijf begon de aandacht te vestigen op de individuele werknemers die de playlists samenstelden. Ze werden gepromoot als meer dan alleen DJ’s die liedjes ordenden. In plaats daarvan werden zij gezien als muzikanten en kunstenaars die de emotionele kracht van muziek aanwendden en zorgvuldig samengestelde afspeellijsten met merknamen maakten. Deze Audio Architecten, zoals ze werden genoemd, werden het gezicht van het bedrijf. Deze nieuwe focus op deskundig ontworpen afspeellijsten, samen met een nieuw logo en een nieuwe houding, hielp om wat van het liftmuziek stigma van het merk af te werpen en in plaats daarvan het bedrijf te positioneren als leider in de muziekindustrie.

WAAR IS MUZAK VANDAAG?

In 1999 kocht Capstar Muzak en het werd opnieuw samengevoegd, deze keer met Audio Communications gevestigd in Orlando, Florida en een verhuizing naar Fort Mill, South Carolina. In 2011 werd Muzak gekocht door een bedrijf dat bekend staat als Mood Media.

Mood Media begon in 2004 als een bedrijf in Toronto, Canada, Fluid Music genaamd. Fluid Music is in 2010 omgedoopt tot Mood Media na de overname van een Europese mediagroep met dezelfde naam. Naast de aankoop van Muzak in 2011 nam het in 2012 ook de grootste concurrent van Muzak over, DMX (gevestigd in Austin, TX), en in 2013 werkten alle entiteiten – en werken ze nog steeds – onder de merknaam Mood Media. Andere, meer recente overnames zijn Technomedia, focus4media, South Central AV, en PlayNetwork. In januari 2021 werd Mood Media overgenomen door Vector Capital, een in San Francisco gevestigde private-equity firma die zich uitsluitend richt op technologiebedrijven.

Door zijn reeks overnames en positieve groei is Mood Media nu ‘s werelds grootste aanbieder van instore mediaoplossingen met een wereldwijde aanwezigheid in 180 landen. Het gaat veel verder dan muziek en berichtgeving en biedt een holistische reeks mediaoplossingen die allemaal zijn ontworpen om de klantbelevingte betrekken, te verheffen en de klantbelevingte maximaliseren. Deze oplossingen omvatten professioneel ontworpen muziekafspeellijsten, muziek op maat voor bedrijven, digital signage en video-oplossingen, on-hold en in-store messaging, geurmarketing, drive-thru technologie, en audiovisuele systemen.

MUZAK MIJLPALEN

MUZAK ADVERTENTIE GALERIJ

BRONNEN